Budowanie relacji partnerskich w dorosłym życiu ma swoje korzenie w doświadczeniach z dzieciństwa i często jest oparte na obserwacji swoich rodziców.

To, w jaki sposób dziecko przechodzi przez rozwód i jakie będą tego skutki zależy od relacji między rodzicami, od tego jak podchodzą do rozwodu i jak chcą przez niego przejść. Czy czują wzajemną niechęć, potrzebę zemsty na drugim rodzicu, czy chcą się rozstać w możliwie najlepszy, pokojowy sposób.

Rodzice w sytuacji okołorozwodowej często twierdzą, że nie chcą, aby dzieci cierpiały oraz aby skutki rozwodu były dla nich dotkliwe. Zastanawiają się, jak je zminimalizować - jednym słowem chcą dla swoich dzieci jak najlepiej – co zresztą jest oczywiste.

Niestety bardzo często zdarza się, że, mając taki cel - w tym przypadku dobro dziecka - dążąc do niego, osiągają skutek przeciwny do zamierzonego.

Dwa słowa o dorosłych dzieciach rozwiedzionych rodziców, czyli DDRR

Dorosłe osoby, które doświadczyły jako dzieci rozstania rodziców, mogą podchodzić do związku z większą rezerwą i obawą, czy uda im się stworzyć dobry, trwały związek. Czasem brak im pozytywnego wzorca relacji. Może też się w nich pojawić przekonanie, że wszystkie małżeństwa się rozpadają.

Jeśli rodzice umieją się rozstać bez nienawiści i obarczania siebie nawzajem, to dziecko może wyjść z rozwodu rodziców bez większych strat emocjonalnych.
Rozwód rodziców ma duży wpływ na charakter, postawę, samoocenę, związki, czy światopogląd dorosłego człowieka.
Dla dorosłych dzieci rozwiedzionych rodziców wszystko, co miało miejsce wiele lat temu, wciąż bywa żywe.
Straty, jakie ponoszą dorosłe dzieci z rodzin rozbitych, mają wpływ na ich postawy życiowe. Ich poczucie bezpieczeństwa często zostaje w znaczący sposób zaburzone. Dorosłe dzieci osób po rozwodzie bywają labilne uczuciowo, miewają różne nastroje, od zawstydzenia do niechęci. Mocniej odczuwają frustrację, złość, strach czy odrzucenie. Zdarza się, ze nawet już jako dorosłe osoby żyją z poczuciem winy, że to. co się wydarzyło pomiędzy rodzicami, było z ich powodu. Zdarza się, iż dzieci z syndromem DDRR czują, ze nie zasługują na miłość.

Ciężko jest funkcjonować osobom z tym syndromem w dorosłym życiu, ponieważ żyją w cieniu swojej przeszłości. Względem siebie są najczęściej krytyczne. Dorosłe dzieci rozwiedzionych rodziców, to osoby, które zostały zranione wewnętrznie.
Brak pewności siebie, poczucie strachu i niskie mniemanie o sobie i otoczeniu, to kolejne cechy osobowości osób z syndromem dorosłych dzieci rozwiedzionych rodziców.
Dorosłe dzieci mówią również o poczuciu braku kochającej się rodziny, o konflikcie lojalnościowym. Mówią o nadmiernej odpowiedzialności za rodzica, a co za tym idzie, o zapominaniu o własnym życiu i swoich potrzebach.
Gdy dochodzi do rozwodu, dzieci często są w wieku, kiedy kształtuje się ich tożsamość i osobowość. To, czego są świadkami w trakcie rozstania rodziców, co przeżywają w tym czasie, staje się częścią ich wewnętrznego świata, kształtuje spojrzenie na siebie i rozumieniem ludzi i reakcji.
Osoby te stale poszukują akceptacji wśród ludzi, ale jednocześnie boją się zaufać innym i wchodzić w bliskie relacje. Często dorosłym dzieciom rozwiedzionych rodziców nie jest łatwo uwierzyć, że mogą same podejmować decyzje i zgodnie z nimi postępować. Opinia z zewnątrz ma wpływ na ich własną.

Osoby z takim doświadczeniem często wykazują:

• perfekcjonizm,
• chęć kontroli,
• lęk przed ujawnianiem własnych słabości,
• lęk przed odrzuceniem,
• lęk przed narażeniem się na trudności,
• kłopot w zwracaniu się z prośbą o pomoc.

Funkcjonowanie dorosłych dzieci rozwiedzionych rodziców w związkach małżeńskich

W życiu małżeńskim, dorosłym z syndromem DDRR ciężko jest okazywać uczucia. Dorosłym dzieciom rozwiedzionych rodziców towarzyszy lęk przed odejściem partnera/partnerki. Próbując uchronić się przed utratą, starają się nie widzieć trudnych zachowań współmałżonka lub je wybielać. By nie zostać odrzuconym, starają się spełniać ich oczekiwania. Dorosłe dzieci rozwiedzionych rodziców boją się zaufać, poszukują sposobu, by chronić siebie w obawie przed kolejnymi zranieniami, odrzuceniem.
Osoby z syndromem DDRR mają przekonanie, że, aby ktoś mógł je zaakceptować, muszą działać ponad swoje możliwości, a nawet niekiedy wbrew sobie.
W małżeństwach często można się spotkać z potrzebą kontroli nad związkiem Wśród dzieci osób po rozwodzie, istnieje obawa, że współmałżonek prędzej czy później zdradzi, odejdzie, skrzywdzi.

Osoby te bardzo chcą uniknąć zachowań rodziców i schematu ich relacji, ale często powielają ich zachowania w nieświadomy sposób. Dorosłe dzieci rozwiedzionych rodziców mają w świadomości wydarzenia okołorozwodowe z przeszłości, dlatego ich wiara w szczęśliwe i trwałe małżeństwo jest zachwiana i może skutkować rozpadem ich przyszłego związku.