Rozwód jako czynnik ryzyka krzywdzenia dzieci przez rozstających się i skonfliktowanych rodziców.

Każda rodzina przechodzi wiele naturalnych etapów, np. pojawienie się dziecka, pójście dziecka do szkoły, wychodzenie dziecka z rodziny (etap pustego gniazda) itp. Nazywamy je fazami rozwoju.

Można powiedzieć, że przejście z jednej fazy do drugiej wywołuje naturalny kryzys rozwojowy. Kryzys rozumiany jest jako sytuacja wymagająca zmiany, np. podjęcia nowych ról, zmiany w sposobie wychowania, zmiany reguł komunikowania się. Naturalny, ponieważ większość ludzi w podobnym wieku je przechodzi.

Rozwód

Rozstanie i rozwód rodziców z perspektywy dziecka jest kryzysem nienaturalnym.

Rozwód to sytuacja, w której wszyscy w rodzinie przeżywają silne emocje. To sytuacja straty wymagająca rozwiązania i adaptacji do nowych warunków. To sytuacja, która skutkuje dużym obciążeniem psychicznym wynikającym z długotrwałego konfliktu i przeorganizowania życia rodziny, np. ustalenia sposobu opieki nad dziećmi.

Rozwód sprzyja pogorszeniu (przynajmniej czasowemu) funkcjonowania rodzicielskiego. Dlatego jest czynnikiem ryzyka krzywdzenia dzieci.

Trudności i kłopoty

Rodzice podczas rozwodu mogą mieć ambiwalentny stosunek do swoich dzieci. Z jednej strony są one dla nich źródłem radości i satysfakcji, z drugiej zaś ich obecność powoduje, że muszą kontaktować się z byłym małżonkiem. 

Dorośli, przeżywając swoje kłopoty, mogą mieć ograniczoną zdolność wspierania dzieci w tej trudnej dla nich sytuacji, a nawet posuwać się do zachowań agresywnych wobec nich.

Rozwód może generować u rodziców nadmierne oczekiwania wobec dzieci, a co za tym idzie, przejęcie przez dziecko niektórych dorosłych obowiązków (np. opiekę nad młodszym rodzeństwem). To zjawisko nazywamy parentyfikacją i jest formą krzywdzenia. 

Niechęć do partnera, może skutkować izolowaniem dziecka od niego. To zjawisko nazywamy alienacją rodzicielską i również jest formą krzywdzenia.

Rozwód sprzyja zaburzeniom zachowania dzieci, co może utrudniać opiekę nad nimi.